“Bir çocuğun üç ebeveyni vardır: Annesi, babası, annesi ve babasının alakası. Bu üçüncü ebeveyn çok kıymetlidir.. ” Byron Norton.
Ebeveynler çocuklarının fizikî, duygusal ve toplumsal gereksinimlerinden sorumludurlar. Fakat bu gereksinimleri yerine getirmek için çocukla kurdukları birebir temas dışında dolaylı olarak ortalarındaki ilgi biçimiyle de çocuğun gelişiminde etkilidirler….
Ebeveynlerin ortalarındaki bu bağlantı biçiminin çocuk üzerindeki tesirini açıklarken Norton tarafından ileri sürülen ‘üçüncü ebeveyn etkisi’ tarifi kullanılır.
Anne ve babanın birbirlerine yönelik tavır ve davranışları ile yaratılan üçüncü ebeveyn, öbür iki ebeveyn üzere çocuğun gereksinimlerine karşılık verir, olumlu ya da olumsuz tesiri ile psikososyal gelişimini tesirler.
Aile, yalnızca bir toplumsal bir yapı değil, birebir vakitte bedellerin, geleneklerin ve hayatın temel yapısının şekillendirildiği bir temel yapıdır..Ebeveynler ortasındaki münasebetin kalitesi, hatta ayrılık sonrasında bile bir çocuğun yetişmesi ve genel refahı üzerinde değerli bir rol oynar.
Çocuklar etraflarındaki dünyayı gözlemleyerek öğrenirler, hayattaki birinci ve en kıymetli eğitimi ebeveynlerinden alırlar. Bu nedenle çocukllar üzerinde ebeveynlerin rolü epey tesirlidir. Çocuklar, küçük yaşlardan itibaren ebeveynlerinin nasıl etkileşimde bulunduğunu, irtibat kurduğunu ve çatışmaları nasıl yönettiğini öğrenirler. Araştırmalar, ebeveynlerin sağlıklı ve saygılı bir bağ sürdürdüğü ortamlarda yetişen çocukların duygusal düzenleme maharetlerinin daha güçlü olduğunu, daha uygun toplumsal davranışlar sergilediğini ve akademik muvaffakiyetlerinin daha yüksek olduğunu göstermektedir. Çocuklar, çatışmaların barışçıl bir halde çözülebileceğini ve duygusal tabirin doğal ve kabul edilebilir olduğunu öğrenirler. Buna karşılık, ebeveynlerin daima çatışma halinde olduğu durumlarda, çocuklar gerilim, anksiyete ve davranış sorunları yaşayabilir, bu da eğitimlerini ve toplumsal etkileşimlerini olumsuz etkileyebilir.
