Öz-şefkat, bireyin kendisine karşı anlayışlı ve nazik bir tavır sergilemesini tabir eden güçlü bir ruhsal yaklaşımdır. Günümüzde birçok birey, kusur yaptığında yahut zorluklarla karşılaştığında kendine karşı acımasız tenkitlerde bulunur. Bu durum, sırf ruhsal sıhhati olumsuz etkilemekle kalmaz, birebir vakitte bireyin kendine olan inancını de zayıflatır.
Öz-şefkat geliştirme süreci, bireyin içsel tenkitlerini fark etmesiyle başlar. Danışmanlıkta, bireylere olumsuz içsel diyalogları daha olumlu ve destekleyici sözlerle değiştirmeleri öğretilir. Örneğin, “Bunu neden başaramadım?” yerine, “Herkesin zorlandığı vakitler olur, elimden gelenin en düzgününü yaptım” demek, bireyin kendine karşı daha nazik olmasını sağlar.
Bilimsel araştırmalar, mindfulness tekniklerinin öz-şefkati artırmada tesirli olduğunu göstermektedir. Mindfulness, bireyin mevcut anı yargılamadan kabul etmesini sağlar ve kendine karşı daha müspet bir tavır geliştirmesine yardımcı olur. Ayrıyeten, kişinin geçmiş muvaffakiyetlerini hatırlaması ve güçlü taraflarını fark etmesi, bireyin öz-değer hissini artırır. Toplumsal münasebetlerde empati kurma mahareti geliştikçe, birey bu yaklaşımı kendine yöneltme konusunda da daha başarılı olur.
Sonuç olarak, öz-şefkat, bireyin ruhsal dayanıklılığını artıran ve ömür kalitesini yükselten değerli bir hünerdir. Danışmanlık süreçleri, bireylerin öz-şefkati keşfetmelerine rehberlik eder ve bu süreçte kendileriyle daha sağlıklı bir bağ kurmalarına yardımcı olur. Öz-şefkat, sadece bireyin ruhsal uygunluğunu değil, tıpkı vakitte toplumsal bağlardaki doyumunu da artırır.
