”Bir oyun daha, lütfen!”

” Anne, biraz daha oynayayım!”

Bu cümleler ne kadar tanıdık, değil mi? Teknolojinin hayatımıza girmesiyle, çocuklar ekran başında vakit geçirmeyi çok seviyorlar. Oyun oynamak, çocukların gelişimine katkı sağlar, lakin abartıldığında bu sağlıklı cümbüşten, bağımlılığa dönüşebilir. Pekala sonu nerede koymalıyız?

Ekran bağımlılığı, çocuğun sadece oyun saatlerinin uzamasıyla değil, birebir vakitte yemek yemeyi unutarak, ders çalışmayı ihmal ederek kendini gösterir. Fizikî ve ruhsal sıhhat, toplumsal bağlantılar ziyan görür. Bu noktada, ebeveyn olarak çocuğa hudut koymak, bazen sevgiden çok sıkıntı bir karar olabilir. Lakin ona olan sevginiz, hakikat yolu bulmasına yardımcı olmak için net sonlar koymayı gerektirir. Oyun müddetiyle ilgili kararlar almak, çocuğunuza öteki aktiviteler sunmak ve birlikte vakit geçirmek, oyun bağımlılığının önüne geçebilir. Onlara yalnızca ekran değil, gerçek dünyayı da sunmamız gerekir. Birlikte oyun oynamak, dışarıda vakit geçirmek ve sağlıklı münasebetler kurmak, çocukların sanal dünyadan sıyrılmasına yardımcı olacaktır.

Sonuçta, çocuğa sağlıklı bir istikrar sunmak, onun yalnızca oyun oynamasına değil, birebir vakitte toplumsal ve duygusal maharetler kazanmasına da katkı sağlar. Teknolojiye karşı sevgiyle koyduğumuz sonlar, onun geleceğini şekillendirebilir.