“Bitti.” dedi, telefondaki bayan. Hıçkıra hıçkıra ağlıyordu. “Anlamadım.” dedi, iş toplantısının en can alıcı yerinde, ısrarla çalan telefonuna yanıt vermek zorunda kalan adam. “Bitti anlıyor musun? Buraya kadarmış…”
Hiçbir şey anlamadık o denli değil mi? Gelin daima birlikte 2 saat öncesine gidelim. Sabah eşinden daha evvel uyanan bayan, ocakta yumurta haşlanırken vakit doldurmak için cep telefonundan maillerine göz attı kocasının. Rutin iş maillerinin ortasında cep telefonu operatörü tarafından gönderilmiş bir fatura dikkatini çekti. Çok da umursamadan açtı maili. O da ne? Çizgi eşinin ismine kayıtlıydı fakat numara eşinin de değildi, kendisinin de… Yani eşinin üzerine kayıtlı, kendisinin haberdar olmadığı bir telefon sınırı vardı. Başından aşağı kaynar sular dökülmüş, sesi titremeye, gözleri ise dolmaya başlamıştı. O ağlamaklı iç sesiyle zar güç mırıldandı kendi kendine; “Yanlış görmüşsündür!” Bir daha denetim etti, bir daha ve hatta bir daha… Sonuç değişmedi. Tam tamına 24 yıldır tanıdığı ve 14 yıldır evli olduğu adamın kendisinden değerli bir şeyler sakladığını sezinledi o anda. Ocağın altını kapattı, kapıyı çarptı ve koşar adımlarla sokağa attı kendisini. İçini kemiren bu kuşkunun tesiri gitgide artıyordu. Bu telefon çizgisinin kocasının sevgilisine ilişkin olduğundan en ufak bir kuşkusu bile yoktu. Demek çocuğunun rızkından kısıp en ince ayrıntılarına kadar tüm harcamalarını karşılıyordu bu bayanın. “Yazıklar olsun.” dedi içinden, tahminen bin kez…”yazıklar olsun…” Evvel aramayı düşündü bu numarayı. Ancak sonra vazgeçti elinin karşıtıyla gözünden süzülen yaşları silerek. Ne diyecekti ki tanımadığı bu bayana? En uygunu kocasını arayıp her şeyi bitirmekti…
Evin kapısının çarpmasıyla gözlerini araladı genç adam. Yeniden geç kalmıştı işe. Telaşla yüzünü yıkarken, için için kızdı markete gittiğini düşündüğü eşine “Ne olurdu güya beni uyandırsaydı…” Çabukla üzerini giyindi ve iş yerinde başlamak üzere olan sabah toplantısına yetişebilmek ümidi ile yola düştü. Tam toplantının en can alıcı yerindeydi ki, telefonu ısrarla çalmaya başladı. Bu kadar ısrarlı çaldığına nazaran değerli bir şey olmalıydı. Açtı telefonunu genç adam.
Bitti.” dedi, 14 yıllık karısı. Hıçkıra hıçkıra ağlıyordu. “Anlamadım.” dedi adam. “Bitti anlıyor musun? Buraya kadarmış…Sakın inkar etmeye kalkma.” Ve sabah yakaladığı açığını vurdu adamın yüzüne. “Hangi fatura diyebildi” adam şaşkınlıkla. Bir de bilmiyormuş üzere yapmıyor muydu? 0-5..-……. dedi bayan öfkeyle. “Haa” dedi genç adam, “evde kullandığımız taşınabilir internet erişiminin faturası o” , “Kızın daima görüntü indirdiği için bu kere bir epey yüklü geldi. Akşama konuşuruz.”
Gülümsediğinizi görür üzereyim lakin, buna emsal bir hadiseyi yarın sizin yaşamayacağınız ne malum?
İkili ilgilerde büsbütün itimatla alakalı olan kuşkular bir çok çiftin hayatını karartıyor günümüzde. Aldatmanın bu kadar çok konuşulduğu çağımızda kimi vakit “acaba ben de aldatılıyor muyum?” demek hastalık değil lakin, bu acabaların dozu kaçırıldığında, problemler başlıyor. Kıskançlık, daha çok özgüven eksikliğinden kaynaklanan bir his durumu. Beşerler, özgüvenlerinde düşme olduğu vakit, kendilerini yetersiz hissetmeye başlıyor ve bunun sonucunda elinde olanı kaybetme korkusuna düşüyorlar. Elbette ki bu durumun hem bayan hem erkek için geçerli olduğunu bilhassa belirtmek isterim ki; üstteki gerçek kıssayı okuyan bayan okuyucularım, cinsiyet ayrımcılığı yaptığımı zannetmesinler. J Kıskançlık, elindekini kaybetme dehşetidir. Bu durum bilhassa sevgi bağlarında, terk edilme korkusu halinde baş gösterir. Zira aşk ilgisinde insan sevgi ilişkisindekinden farklı olarak karşısındakini yüceltir ve eksiğini gör(e)mez. Ama insan, bu bütünlüğe karşı bir tehdit hissettiğinde, örneğin sevdiği insanın ilgisinin birine yöneldiğini ya da yöneleceğini öngördüğünde, partnerinin bir anda o kadar da harika olmadığını, yanılgı kusurlu bile olduğunu düşünür ve at arabası, balkabağına dönüşüverir. İşte bozulan bu büyü, bağın rotasını birden kıskançlığa, kaybetme korkusuna, yenilmişliğe, hırslara ve kimi vakitte karşı tarafa yöneltilen gereksiz suçlamalara çevirir. Kıskançlığın pençesine düşen bayan ya da erkek o andan itibaren ne yazık ki, mantıklı düşünmeyi başaramaz. İlgiyi canlı tutan, bireyleri birbirine bağlayan az ölçüde kıskançlık duygusu doğal olmakla bir arada, çok ciddi olarak bir ilgiden, sevgiden mahrum kalma tasası taşınıyorsa bu hem kıskanan şahsa hem de ilgiye ziyan verir. Ağır bir halde kıskançlığın yaşandığı evlilikler kıskanan için de kıskanılan için de çekilmez hale gelir. Her şeyden evvel yersiz yere kıskanılan kişi kendisini kapana kısılmış üzere hisseder. Kıskanan ise zati en büyük ziyanı kendisine verir. Tahlilsiz kalan kıskançlık olayları da evliliğin temelini sarsar. Kimi kıskanç eşler, eşlerini konuta bağlı tutmak için tehdit yolunu kullanırlar. Halbuki sadakat, tehditle değil lakin sevgiyle sağlanır. Eşini baskı altında tutmaya çalışmak, her hareketini takip etmek, çok kuşkucu davranmak, kıskançlığı öfke biçimde yansıtmak karşı tarafı daha çok uzaklaştırır. Olumsuz hislerle baş etmenin yolu, onların yerini olumlu hislerle doldurmaktır. Kişi sevdiği beşere sevgiyle yaklaştıkça karşısındaki de ona birebir formda yaklaşacak ve tahminen de kıskançlığı doğuran nedenler ortadan kalkacaktır.
Kabul edilebilir seviyede kıskançlık, herkesin yaşadığı bir his olup tıpkı vakitte sevginin bir ölçüsü sayılmaktadır. “Beni seviyor ki, kıskanıyor, sevmese kıskanmaz” diye düşünen bireyler, kıskançlığın boyutları büyüyüp ömürleri çekilmez bir hal aldığında bunalmakta ve kıskançlığı ortadan kaldırmanın yollarını aramakta, fakat çoğunlukla başarısız olmaktadırlar. Sağlıklı sonların içinde kalan kıskançlığın ölçüsü yaşantıda herkesin ortak kıskançlık kriterleri seviyesinde kıskanması ancak bunun ötesine geçmemesidir. Kıskançlık konusunda kıskanan kişinin kendisine mazeret olarak bulduğu en klişe deyiş; “Sana güveniyorum lakin insanlara güvenmiyorum” kelamıdır. Lakin kişi bu kandırmacanın ardına saklanmak istese bile, sonuç ve süreçte yaşanan sorunlar, bu durumun patolojik bir hastalık olduğu gerçeğini ortadan kaldırmaz.
Hastalıklı seviyede olan kıskançlığı ortadan kaldırabilmek için kıskanılan kişinin aldığı tedbirler kıskançlığın dozunu biraz daha aşağıya çekebilmekte lakin büsbütün engelleyememektedir. Kıskançlık sevgiyi ve ilgiyi öldüren faktörlerin başında gelmektedir. Bu yüzden partnerimizin yahut kendimizin kıskançlık hissinin kıskacında olduğunu hissediyorsak, hiç vakit kaybetmeden profesyonel yardım almalı ve birlikteliğimizi kıymetli ölçüde zedeleyen bu kusurdan, yakamızı sıyırmayı başarabilmeliyiz.
