Çocukla bağlantı aslında çok doğal bir süreç olsada son vakitlerde ebeveynlerin zorlandığı bahislerden biri. Evvelce çocuklara hiç bir açıklama yapılmazken, şimdilerde ise gereğinden çok fazla yapılıyor. Hatta bazen en olmadık yerde ve vakitte. Her şeyde olduğu üzere bu konudada ölçülü ve istikrarlı tavır çok kıymetli. Gerçek ve yalın bir bağlantı kurar çocuğunuzla yalnızca o anda kalarak onun sordukları ve söylediklerine nazaran konuşursanız sohbetiniz iddianızdan çok daha uzun sürebilir. İrtibatınız güçlenirse bağınız ve sevginizde o oranda güçlenir. Ve çocuğunuz artık sizi üzmek istemeyecektir. Yanlışsız irtibattan bahsettikten sonra bağlantı ve etkileşim temelli bir terapi usulü olan dir floor time’dan bahsetmek istiyorum. Dr. Stanley Greenspan tarafından geliştirilen bu yaklaşım sonuçtan çok sürece odaklanır.
Bir terapist eşliğinde yapılabildiği üzere anne, baba ya da bakım veren tarafından da yapılabilir. Öncelikli hedef irtibatı,güveni ve ortak dikkati güçlendirmektedir.
DIR FLOOR TIME UYGULAMA
1) Kronometre kuralım min. 20 dk
Sonrasında neler yaptığınızı görmek için telefonu uygun bir yere koyup görüntü çekebilirsiniz. Görüntüyü izlediğinizde çocukla oynarken farkedemediğiniz bir sürü şey farkedebilirsiniz.
Aynı odanın içinde (çocuğun odadan çıkması durumunda, çocuğun geri gelmesini bekleyebilir ya da oyunu sonlandırabilirsiniz.)
Tablet tv telefon açık olmasın.
Dışarıdan çok ses geliyorsa cam kapalı olmalı, dikkat dağıtacak şeyler varsa perde de kapalı olmalı ışık açılabilir. Çocuğun karnının tok, altının pak olduğundan emin olalım. Fizikî gereksinimlerinin hepsinin giderilmiş olması çok değerli.
3-4 oyuncaktan fazlası olmasın
Bu oyuncakları öncesinde siz seçin. (Sürekli tekrar edilen cinsten ya da çok sesli ve ışıklı oyuncaklar olmasın. Yapboz üzere yapılandırılmış, eğitici oyuncaklarda olmasın. Daha çok evcilik oyuncaklara hayvanlar vb. Seçmeye itina gösterelim.
Ve başlayın. Buradan sonra yapmanız gereken tek şey çocuğun liderliğini izlemek…
2) İstediği oyuncağı istediği biçimde oynayabilir. Ya da hiç oyuncaklarla değil öbür şeylerlede ilgilenebilir. Değerli olan örneğin çocuk arabayı sürerken sizin aa bak top atıyorum vb. Dememeniz zira bu durumda siz yönlendirme yapmış oluyorsunuz, çocuğun liderliğinden çıkmamanız gerek. Ne yapıyorsa eşlik edin, oyuna dahil olmaya çalışın. Göz temasında kalın. Yakınında olmanızı istemese bile görüş açısı içinde olun.
3) Birlikte oyun oynarken afektler kullanın. Ayının dişlerini firçalıyorum fış fış, oyuncak kaşığı tabağa vuruyorum pat pat vb. Her aksiyonun bir sesi olmalı ve her seferinde o söylenmeli. Örneğin çocuk kaydıraktan kayarken hoop dediniz öteki bir seferde bir ki üçç diyemezsiniz. Afektler çok olmamalı. Birkaç kez söyleyip çocuğun bundan keyif alıp almadığına, eşlik edip etmediğine bakın ona nazaran azaltın ya da arttırın. Süreç içinde çocuğa asla kural koymayın ve buyruk vermeyin…
4) Sizden bir şey istediğinde niyetini anlamlandırın. Hı sen bunu istiyorsun, al bakalım. Hiç söz çıktısı olmayan çocuğa uzun cümleler kurulmaz.
Örneğin çocuk dolabın üzerindeki kumandaya uzandı alamadı ve size döndü elinizden tutup oraya yanlışsız çekti. Kumandayı elinize alın ve
– Bu mu?
Çocuk başını öne gerçek sallayıp vücut lisanını kullanarak onaylayabilir, ya da yalnızca heyecanlanıp elinize atlayabilir ya da he he diyebilir.
5) Maksat irtibatı güçlendirmek. İki taraflı hale getirmek. Bugün yalnızca heyecanlanır, yarın başıyla onaylar sonraki gün he he der ve gün gelir evet der. İlmek ilmek ördüğünüz bu süveteri lütfen sabırsızlığa kapılıp yarıda bırakmayın. Her çocuğun gelişim suratı farklı olsada 6 ay ve üzeri bir vakit gerekebilir. Çocuğunuz kendi başına oynamak istiyorsa bırakın oynasın kâfi ki ilgisi değiştiğinde siz orada olmaya devam edin. Son bir ipucu daha siz memnun ve rahat olursanız (regülasyonunuz sağlanmıştır) Çocukta sizinle birlikte olmaktan keyif alır. (Onun regülasyonu da sağlanmıştır.)
