Bir bağda; büyüdüğümüz konutlar, bu konutlarda öğrendiklerimiz, öğrenemediklerimiz ya da yanlış öğrendiklerimiz ilgilerimizi yakından tesirler. Zira onlar bizi biz yapan etkenlerin kıymetli bir kesimini oluşturur. Pekala bir bağ nasıl olmamalıdır? Bize ve partnerimize ne uygun gelmez?
İlişki bizim kendimizi feda ettiğimiz, başkasının memnunluğunu kendi mutluluğumuzun önüne getirdiğimiz, “O memnun olsun yeter”, “O rahat hissetsin yeter” diye davrandığımız bir bağlam değildir. Zira ilgi iki kişiliktir. Partnerinizin gereksinimleri ve beklentileri kadar, sizin de gereksinimleriniz ve beklentileriniz kelam bahsidir. Bu durum terazide istikrarda kalmak üzere de düşünülebilir. Bu bağlamda, başkasının daha değerli, başkasının mutluluğunun daha değerli görüldüğü bir bağlantıda terazinin bir tarafı daha ağır basıyor demektir. Tek tarafı ağır basan bir bağın de uzun ve istikrarlı olmasına imkan yoktur ve uzun soluklu herkesin keyifli olduğu bir duygusal atmosfer de yaratamaz. Bağlantı güzel hissetmediğimiz bir yer değildir. Şayet bağınızda gergin, yalnız ve huzursuz hissediyor; inançta hissetmiyorsanız o vakit bu sağlıklı bir ilgi formu değildir.
Bugün geldiğimiz noktada bağlantılar özelinde kimi yanlış çıkarımlar ile karşılaşabiliyoruz ve bu ilgiler; tutku ve aşk olarak isimlendirilebiliyor. Ancak bu form vakitle ismine toksik bağ dediğimiz sıhhatsiz bir ilgi formunu alabiliyor. Toksik bağlarda şahıslar birbirlerini huzursuz eden davranış ve tavırlar yoluyla birbirlerini mutsuz edebiliyorlar ve bu bağlantıyı de “aşk budur” formunda tanımlayabiliyorlar. Ancak aşk; huzursuz, önemsenmemiş hissetmek değildir. Şayet bir ilgide şefkati, inancı, saygıyı, sarıp sarmalanmadığınızı hissetmiyorsanız “Sağlıklı bir bağlantıda miyim?” diye tekrar tekrar düşünmeniz gerekir.
Bunlara ek olarak, uygun bir alaka partnerinizin size olan sevgisini doğum günlerinde hatırlaması, özel günleri kutlaması da değildir. Bir bağlantının âlâ olduğunun temel göstergesi o ilgi içinde anlaşıldığınızı, gözetildiğinizi senede bir gün değil birlikte olduğunuz günlerde sık sık hissetmenizdir. Uygun bir bağ yalnızca yaşadığınız meskenin sorumluklarını paylaşmak da değildir. Bulaşıkları birinin; çamaşırları başkasının hallediyor olmasından fazla birebir hayatı paylaştığınızı birbirinize hissettirebilmektir. Partneriniz, duyulmayan ya da görülmeyen muhtaçlıklarının fark edilmesini bekliyor olabilir. Ancak bu muhtaçlık farkındalığı “Ben söylemeden eşim anlasın” da değildir. Bağlantı iki kişilik ise muhtaçlık duyduğunuz alanların desteklenmesinde partnerinize sizi desteklemesi için yol gösterici olmanız gerekir. Zira partnerinizin de duygusal pürüzleri olabilir; yapmak istemediği için değil, bizi memnun edeceğini bile bile yapmama hali değil; yapamadığı, fark edemediği, anlayamadığı için de gereksiniminiz karşılanmıyor olabilir.
İlk başta değinildiği üzere hepimizin geçmişten gelen öğretileri olabilir fakat bu öğretiler üzerinde gayret gösterilerek değiştirilebilir. Bu yüzden bir münasebette “Partnerim ne yaşıyor?”, “Ben ne yaşıyorum?” “Benim neye gereksinimim var?” “İlişkimizin neye gereksinimi var?” bu soruları sorma sorumluluğu bir yetişkin olarak bağlantıda var olan bireylere aittir. Aksi taktirde küskünlükler, kırılmalar, uzaklaşmalar, daha somut (örn. Maddi pahası yüksek) şeylere mana yüklemeler başlamaktadır. Sonuçta bir bağ yalnızca durarak oburunu beklemek değil, kendiniz ve partneriniz için, “BİZ” olabilmek için faal rol almaktır.
Hem partnerinizi anlamaya çalışmak, hem kendi gereksinimlerinizi belirlemek ilginizin derinleşmesine de katkı sunacaktır. İlgilerin birinci günleri heyecan, tutku ve aşk tabiatıyla orada olmaya çok hazırdır, zira şimdi sorumluluklar, kırılmışlıklar, öfkeler o bağlantıda yaşanmamıştır. Ve bir vakitler tabiatıyla var olan o heyecan vakitle yeniden resen sürmeyebilir ve bu çok olağandır. Araştırmalarda üzerinde durulan aşk kuramları da bu dataları takviyeler niteliktedir. Birinci günkü heyecan birebir şiddette 20 yıl boyunca kalbimiz tarafından taşınamaz. Beden kimyamızdaki hareketlilik, nabzın daima yüksek atması fizyolojik olarak insanın bünyesinin uzun mühlet kaldıramayacağı hareketliliklerdir. Lakin bu durum ilgileri bir adım daha ileri düzey götürme ihtimalini doğurur bizlere. Bu noktada partnerlere düşen de alakanın derinleşmesine katkıda bulunmaktır.
“Sana paha verilmiyorsa orada durma!”, “Aşk yoksa buna tahammül etme!”, “Heyecan duymuyorsan oradan çabucak uzaklaş!” üzere içerikler bilhassa son vakitlerde toplumsal medyada yankı bulmaktadır. Natürel ki paha görmediğiniz, inançta hissetmediğiniz bir alakada kalmamalısınız lakin üstte bahsi geçen içerikler bir alakada daima heyecan hissetmeniz gerekiyor “muş” üzere iletiler veren ve çok da gerçek hayatı yansıtmayan beklentilerdir. Aşk, daima heyecan içinde kalbinizin çok süratli atıp durduğu bir şey değildir. Aşk birebir vakitte türlü sorunları aşarak münasebetimizi derinleştirmek demektir. Aşk geçmişe bakıp da “Ya hatırlıyor musun şurada nasıl meseleler yaşamıştık, nasıl da üstesinden geldik” diyebilmektir.
Zor günlerde sabır göstermek başkasına, takviye vermektir. Aşk, ilgi dalgalandığında da orada kalabilmektir.
Özellikle dürtüsel tarafı güçlü olan şahıslar bağda zorlukla karşılaştıklarında, o münasebette kalmakta zorlanabilirler. Bu durum bireylerin beyin kimyasalları ile ilgilidir ve nörolojik bir temeli vardır. Dürtüsel yapı şahısların haz odaklı olarak alakaları yürütmelerine, aşkı; haz ve tutku ile tanımlamalarına neden olabilir. Sonrasında da kendilerini hissiyat olarak boşlukta olduklarını bildirmelerine sebep olabilir. Bunun tersine ise bireydeki dürtüsel yapının derin ilgiler kurmasına gereksinimi vardır. Boşluklar fakat derin bağlantı formları ile kapatılabilir.
