EMDR terapisi birçok psikoterapi yaklaşımını bir ortaya getirerek yeni entegre bir yaklaşım sunmaktadır. Örneğin; psikodinamik yaklaşımın etiyolojik olaylara dikkatini, davranış terapisinin odak noktası olan şartlı reaksiyonlarını, bilişsel terapinin inançlarını, deneyimsel terapilerin hislerini, somatik terapilerin bedensel duyumlarını, hipnotik terapilerin imgeleme çalışmasını ve sistem teorisinin bağlamsal anlayışını içermektedir.

EMDR (Eye Movement Desensitization and Reprocessing), travmatik anıları yine işleyerek bireyin üzerindeki olumsuz tesirlerini azaltmayı amaçlayan bir psikoterapi sistemidir. 1987’de Francine Shapiro tarafından geliştirilmiştir ve bilhassa travma sonrası gerilim bozukluğu (TSSB), anksiyete, depresyon ve fobi üzere rahatsızlıklarda tesirlidir.

Disosiyasyon, kişinin zihinsel fonksiyonlarında ve şuur akışında bir kopukluk yahut kesinti yaşadığı ruhsal bir durumdur. Bu durum, ekseriyetle travma, şiddetli gerilim yahut çok duygusal yüklenmeler sonucunda ortaya çıkar. Disosiyatif bozukluklar, bireylerin kimlik, hafıza, çevresel farkındalık yahut duygusal yansılar ortasında bir kopukluk yaşamasına neden olabilir. Temel Özellikler: Duygusal Kopukluk: Kişi, etrafına yahut kendi hislerine yabancılaşmış hissedebilir. Hafıza Kaybı (Amnezi): Travmatik olaylarla ilgili anılar şuurdan büsbütün silinebilir yahut bulanık hale gelebilir. Kimlik Bölünmesi: Birey, farklı kişilik durumları geliştirebilir (örn. Dissosiyatif Kimlik Bozukluğu). Gerçeklikten Kopma: Derealizasyon (çevrenin gerçek dışı algılanması) ve depersonalizasyon (kişinin kendine yabancı hissetmesi) yaygındır. Disosiyasyon ekseriyetle bir savunma düzeneği olarak fonksiyon görür ve bireyi dayanılmaz bir duygusal acıdan muhafazaya çalışır. Tedavi sürecinde, psikoterapiler (özell

EMDR: Zihnin Geçmişten Geleceğe Seyahati

Travma Sonrası Gerilim Bozukluğu (TSSB), bir kişinin önemli bir travmatik olay sonrası uzun müddetli gerilim, telaş ve duygusal ıstırap yaşamasıyla gelişir. Belirtileri ortasında travmanın tekrarlanması, kabuslar, çok uyarılma ve duygusal hissizlik bulunur. Çocuklar, travmalar sonucu gelişimsel zorluklarla karşılaşabilir. TSSB, genetik faktörler ve evvelki hayat gerilimleriyle temaslı olabilir. Tedavi, psikoterapi (özellikle bilişsel-davranışçı terapi) ve ilaç tedavisi ile yapılabilir. Takviye kümeleri da tedavi sürecine yardımcı olabilir.

Dissosiyatif Kimlik Bozukluğu (DKB) Nedir? Dissosiyatif Kimlik Bozukluğu (DKB), bireyin birden fazla kimlik ya da kişilik durumuna sahip olmasıyla karakterize edilen bir ruhsal sıhhat sıkıntısıdır. Ekseriyetle çocuklukta yaşanan travmatik tecrübelerin sonucunda gelişir. Birey, travmalarla başa çıkmak için farklı kimlikler geliştirir. Belirtileri: -Farklı kimlik durumları -Hafıza kayıpları -Zihinsel kopukluk -Kimlik karmaşası -Anksiyete ve depresyon Tedavi: Psikoterapi: Kimlik entegrasyonuna ve travmaların işlenmesine odaklanır. İlaç tedavisi: Eşlik eden depresyon ve anksiyete için kullanılır. Dayanak kümeleri: Toplumsal dayanak sağlar. DKB, travmanın bir sonucu olup hakikat tedavi ve dayanakla güzelleşme mümkündür. Empati ve anlayış, bu süreçte hayati kıymete sahiptir.