Takıntılar, bireylerin hayat kalitesini olumsuz etkileyebilen ağır ve tekrarlayıcı kanılardır. Bu süreçte, kaygıların kökeninin anlaşılması ve yine yapılandırılması kıymetlidir. Bilişsel davranışçı terapi (BDT) ve maruz bırakma-tepki tedbire (ERP) teknikleri, takıntıların denetim altına alınmasında tesirli araçlardır. Sabır, kendine şefkat ve farkındalık pratikleri, süreci takviyeler. Dayanak kümeleri ve etraftan alınan yardım, bireyin yükünü hafifletebilir. Profesyonel rehberlikle, bireyler takıntılarının hayatlarını denetim etmesini önleyebilir ve daha istikrarlı bir hayat sürdürebilir.

Bireyin bebeklik devrinde bakım verme ve his manasında gereğince ilgi ve sevgi görmemiş ve alakanın birinci adımında inançlı bir bağ oluşturamamış çocuklar annelerinin yanından ayrıldığında ağlama, telaş, korkma ve anneye sıkı sıkı sarılma ya da tam zıddı uzaklaşma üzere sıhhatsiz davranışlar gösterirler. Anne ya da bakım veren kişi ile kurulamayan inançlı bağ kişinin gelecekteki romantik bağlarını etkilemektedir. Çocuklukta yaşanmış değersizlik hissi ve yaşanılan travmalar da takıntılı aşk oluşturulmasına neden olmaktadır.