Bir yıl evvel bugün, bir kapı aralandı. Kimisi için kolay, kimisi için korkutucu bir adım… Ancak aslında bu adım, çok uzun vakittir beklenen bir seyahatin başlangıcıydı. Kendi içimize, yıllardır kaçtığımız yerlere, unuttuğumuz hislere yanlışsız bir seyahat. Zira insan, kendini anlamaya karar verdiğinde aslında en büyük adımı atmış olur. Ama asıl seyahat, o birinci adımın atılmasıyla başlar. Terapi, bir kapıyı aralamak üzeredir. İçeri girmeye yürek ettiğinde, yıllardır görmezden geldiğin hisler, geçmişte biriktirdiğin anılar birer birer gözler önüne serilir. Tıpkı eski bir konuta dönüş gibi…

“Ayrılmalı mıyım?” yoksa “Devam mı etmeliyim?” Sizin de vakit zaman alakanızla ilgili başınız karışıyor olabilir. İşte bu noktada gözden geçirmeniz gereken üç farklı seçenek var. Birincisi “Evet seni seviyorum benim sevgim çok fazla fakat bu bana yaptığın olumsuz davranışları görmezden geleceğim manasına gelmiyor. Bu kadar acı çekmenin bedelini ödemek istemiyorum.” diyerek ayrılmak. İkincisi “Evet seni seviyorum ve anlıyorum senin çok fazla travman var.

Psikoterapi, kendimizi daha düzgün tanımak ve güç vakitlerde daha güçlü olabilmek için başvurabileceğimiz tesirli bir seyahattir. Terapist, bize sihirli tahliller sunmasa da empati ve saklılıkla yönlendiren bir rehberdir. Terapi süreci, sabır, açık bağlantı ve dürüstlük gerektirir. Her bireyin gereksinimleri farklı olduğu için terapist, şahsa özel yaklaşımlar sunar. Terapinin emeli, duygusal ve zihinsel sıhhati uygunlaştırmak, geçmişin gölgelerinden arınmak ve kendimizi daha güzel anlamaktır. Bu süreçte dikkat edilmesi gereken en değerli şey, terapiyi bir keşif süreci olarak görmek ve kendine güvenmektir.