İçinde bulunduğumuz şu günlerde sabahları uykudan uyanmakta zahmet mü çekiyorsunuz? İşe giderken ayaklarınız geri geri gidiyor ve hiç istemeseniz de yüksek kalorili yiyeceklere yönelip, bir çok şeye konsantre olmakta zorlanıyor musunuz? Sakın telaş etmeyin. Çok büyük ihtimalle sebebi “Bahar Yorgunluğu” ’dur.

İnsanların “Sevgi Pıtırcığı” haline getirilmeye çalışıldığı günümüzde, kusurlu affedişleriniz kendinize duymanız gereken saygıyı büyük ölçüde zedeler.

Bağlılık ve Bağımlılık… Birbirine ne kadar yakın, ancak tıpkı vakitte o kadar uzak olan iki kavram. İnsan ruhunun derinliklerinde yankı bulan bu üniversal hisler, birçok vakit bizim de kendimizi kaybetmemize neden olabilir. Kimi vakit, birine duyduğumuz bağlılık o kadar güçlüdür ki, özgürlüğümüzü ve kimliğimizi unutabiliriz. Pekala, gerçekten bağlı mıyız yoksa bağımlı mı? Sevdiklerimize olan bağlarımız, kimliğimizi mi güçlendiriyor yoksa bizleri onlara mahkûm mu ediyor? Bağlılık, bizi özgürleştirirken mi büyütür, yoksa pranga mıdır? İlgilerimizdeki hudutları nasıl çiziyoruz? Yunan mitolojisinin simgelerinden, sözlerin kökenine kadar bu iki kavramın farkını nasıl ayırt edebiliriz? İçsel gücümüzü bulma seyahatinde, bağlılık mı, bağımlılık mı daha sağlıklı bir temel oluşturur? Ve en değerlisi, biz kendimizi bu ikisinin ortasında hangi çizgide buluyoruz? Birlikte mitolojik ve etimolojik bir perspektiften, bağlılık ile bağımlılık ortasındaki hudutları sorgulayıp bu iki kavramın insan ru

İniş çıkışlarına, bütün aksiliklerine rağmen yaşamaktan vazgeçemiyoruz. Ömürde hasretlerimize tümüyle kavuşamasak ve her şeyden bıksak da yaşamaktan bıkmıyoruz. Gerçek ömür birçok defa parlaklığını yitirse de bunu vakit zaman hayal gücünün cilasıyla tazelemek gereğini duyuyoruz. İnsanın ömrü bir bakıma onun hayalidir; demez miyiz insan hayal ettiği surece yaşar diye. Ömrü hangi servetle kıyaslayabiliriz? Yalnız kâr ziyana nazaran ömrün hesabını çıkarabilir miyiz? Hayatın bir mantığı olduğundan kelam edebilir miyiz? Aslında o hiçbir hayal gücünün bile öngöremeyeceği zenginliklerle yüklüdür; süreksiz olduğu için de kıymetlidir. Her insan hayatının kalitesi onun yapıp ettiklerinin bir toplamıdır.

Yapay zeka takviyeli terapiler, erişilebilirlik, ekonomik tahliller ve şahsileştirilmiş yaklaşımlar sunarak ruhsal dayanak almayı kolaylaştırsa da, empati eksikliği ve bilgi güvenliği üzere etik sıkıntılar barındırmaktadır. Teknolojinin sunduğu imkanlar, insan terapistlerinin rehberliğiyle birleştiğinde en tesirli sonuçları verebilir, zira terapötik süreçte insan faktörünün bedeli tartışmasız değerlidir.

Öz Şefkat nedir? Öz şefkat, kendimize karşı nazik ve anlayışlı olma yeteneğidir. Hayatın zorluklarıyla karşılaştığımızda, içsel tenkitlerimizi bir kenara bırakıp, hislerimizi kabul etmek ve onlara hürmet göstermek manasına gelir. Bu, kendimize yargılamadan yaklaşmak, yanlışlarımızı insan olmanın bir modülü olarak görmek ve kendimizi desteklemek için gerekli olan sevgiyi vermek demektir. Öz şefkat, hem ruhsal sıhhatimizi güçlendirir hem de diğerlerine karşı daha empatik olmamıza yardımcı olur.