Down sendromu, genetik bir farklılık olup, kişinin fazladan bir 21. kromozom taşımasıyla ortaya çıkar. Bu durum, gelişimsel ve fizikî özelliklerde bariz değişikliklere neden olur.
Down sendromu, tüm dünyada en yaygın görülen genetik bozukluklardan biridir.
Down sendromu, hücre bölünmesi sırasında meydana gelen bir yanlıştan kaynaklanır. Bu yanılgı, üç halde ortaya çıkabilir:
Trizomi 21: En yaygın tipidir (%95). Her hücrede fazladan bir 21. kromozom bulunur.
Mozaik Down Sendromu: Hücrelerin kimilerinde olağan, kimilerinde ise fazladan 21. kromozom bulunur.
Translokasyon Down Sendromu: Fazladan 21. kromozomun bir kesimi öteki bir kromozoma bağlıdır.
Down sendromu, gebelik sırasında yahut doğumdan sonra çeşitli testlerle teşhis edilebilir.
Tedavi, Down sendromunun kendisini değil, beraberinde getirdiği sıhhat sıkıntılarını yönetmeye yöneliktir.
Erken müdahale programları, özel eğitim ve çeşitli terapiler, bu bireylerin potansiyellerini en üst seviyeye çıkarmalarına yardımcı olabilir.
Erken müdahale programları, Down sendromlu çocukların gelişimi için kritik değere sahiptir. Bu programlar ekseriyetle doğumdan çabucak sonra başlar (fiziksel terapi, dil- konuşma terapisi, ergoterapi vb.)
Okul öncesi eğitim, Down sendromlu çocukların toplumsal ve akademik marifetlerini geliştirmeleri için kıymetli bir periyottur.
Kaynaştırma eğitimi, Down sendromlu çocukların olağan sınıflarda eğitim almasını sağlar. Bu sistem, çocukların yaşıtları ile birlikte öğrenmelerine ve toplumsal hünerlerini geliştirmelerine yardımcı olur. Lakin, birtakım durumlarda özel eğitim sınıfları yahut ferdi eğitim programları da gerekli olabilir. Bu programlar, çocukların ferdi gereksinimlerine ve öğrenme suratlarına nazaran uyarlanır.
Aileler, Down sendromlu çocukların eğitiminde kilit rol oynar. Konutta verilen dayanak, okulda öğrenilenlerin pekiştirilmesine yardımcı olur. Aileler, çocuklarının eğitim sürecine faal olarak katılarak, öğretmenlerle işbirliği yapmalı ve çocuklarının ilerlemesini yakından takip etmelidir.
