Çocuklarımız, okullarının tatile girdiği yaz periyodunda, uzun bir çalışma periyodunun akabinde kendilerini rahat hissedecekleri bir periyodu üç ay kadar yaşayacaklar. Bu periyotta ailelerde biraz dinlenebilecekler, vakte karşı yarıştıkları devirden sonra kendilerini düzgün hissedecekler. Havaların sıcak olması, deniz, güneş, tahminen yaylalarda geçirilecek bir yaz tatili..Her ne kadar ailelerin rahatlayacağı bir devir olsa da, bilhassa İlköğretim çağında ailelerin çocuklarını korumak manasında daha dikkatli olmaları gereken periyot olduğunu da unutmamak gerekir.
Berbat niyetli ve cinsel istismarcı şahıslara açık hale gelinen bir periyottur, yaz tatili.. Çocuklar, geniş bir alanda, daha özgür ve denetimsiz yaşamak formunda bir hayat biçimine geçmiş olurlar. Yazın getirdiği rehavet, yazlıklarda komşuluğa açık halde, çocuklar denetimsiz kalabilirler. Ya da aileler komşu çocuklarıyla oynuyorlar diye birbirlerine güvenip, denetim boşluğu yaratabilirler. Bunun dışında her ne kadar yakın etrafa güvenilse de hiç bir vakit cinsel özellikler, yaklaşımlar, pedofili durumları açık seçik formda belirli olmaz. Hiç akla gelmeyecek, kestirim edilmeyen bireylerden umulmayacak durumlar yaşanabilir.
Çocuklar, bilgilendirilmelidir. Özel bölgelerin, hatta vücutlarının kendilerine ilişkin olduğu ve kimseye dokundurulmaması gerektiği yabancılara karşı uzaklıklı olunması gerektiği, çocukları gözden uzak, denetimsiz, yalnız bırakılmaması gerektiği bahislerini unutmamak gerekir.
Bilgisayar tahminen daha aktif kullanılabilir, bu hususta da internet ortamında çocukların müdafaasız kalmaması gerektiği unutumamalıdır. Çocuklar, tanımadıkları bireylerle irtibat kurup, fotoğraflarını, özel kimlik bilgilerini, adreslerini paylaşmamalıdır.
Çocuklara gösterilecek sevgi hiç bir vakit eşe, sevgiliye gösterilen sevgi üslubunda olmamalı, içinde suçsuz hisler hissedilmelidir ve bu biçimde manzara verilmelidir. Çocuğu, dudaklarından öpmek, cinsel bölgelerine uyarımda bulunacak biçimde dokunmak birinci derecede akrabalık boyutlarında bile olmaması gereken davranış biçimidir.
Mahremiyet hissinin kazandırılmış olması çocuğu bu çeşit makûs niyetli bireylerden korumak için âlâ bir başlangıçtır.
Çocuğun kuytu, pek kimsenin olmadığı yerlerde bulunmaması gerektiği, okullarda boş sınıflarda yalnız kalmaması gerektiği, kimseden yiyecek, içecek kabul etmemesi gerektiği, yabancı şahısların yanına yaklaşmaması gerektiği kavratılmalıdır. İnsan bağlarında aşikâr bir arayı muhafazası gerektiği üzerinde durulmalıdır.
Çocuk giysilerinde ölçülü olunmalı, kendilerini müdafaa manasında yer hazırlanmalıdır. Çok açık giysiler berbat niyetli şahısları istismara hazır hale getirebilir.
Makus niyetli, cinsel istismarcı bireylerin imajda olağan, sıradan beşerler üzere oldukları, hatta muteber özellikler taşıdıkları, kimsenin onları bu çeşit beşerler olarak hayal bile edemedikleri şahıslar olabilir.
Yakın akrabalar hakkında akla gelmeyecek şeyler yaşandığı, bu hususların bâtın kalması için gayretler gösterildiği, aileler ortasında yıllarca süren küslükler yaşandığı, kopmalar yaşandığı görülmektedir.
Çocuklar, erken yaştan başlayarak tuvaletten sonra paklığını kendisi yapabilir duruma gelmelidir ve kimseden yardım istemeye gerek duymadan, kendini muhafaza ortamı sağlanmalıdır.
Cinsel organların isimleri utandırılmadan, beden kısmı olarak algılanacak halde kullanılmasını sağlamak gerekir ki çocuk, bu türlü bir duruma maruz kaldığında kendisini yanlışsız söz edebilsin.
Çocuklar, kendilerini inançta hissetmedikleri ortamdan uzaklaşmayı, huzursuzluğunu belirli etmeyi, bağırarak yardım istemeyi bilecek durumda olmalıdır. Bu, en yakını bile olsa.. Hatta, ne yapması gerektiği konusunda vakit zaman hatırlatma yapmakta yarar vardır. Lakin, burada dikkat edilecek konu dehşet hissini yerleştirmek değil; yapabilecekleri konusunda bilinçlendirmektir.
Öznur Simav
pedagog – aile danışmanı
