Modern ilgilerde, rol ve sorumlulukların istikrarlı paylaşımı, çiftlerin memnunluğu ve ahengi açısından kritik bir ehemmiyete sahiptir. Lakin, klâsik toplumsal normlar yahut ferdi alışkanlıklar, bu paylaşımda dengesizliklere yol açabilir. Örneğin, bir partnerin hem mesken işlerini hem de çocuk bakımını üstlenirken öteki partnerin bu süreçte daha az sorumluluk alması, vakitle bağlantı tatminini olumsuz etkileyebilir. Bu çeşit dengesizlikler, sırf fizikî yükleri değil, tıpkı vakitte duygusal tansiyonları de artırabilir.
Çift terapisi, bu sorunun çözülmesi için tesirli bir alan sağlar. Terapide partnerler, günlük omurlarındaki sorumlulukları tahlil eder ve bu yüklerin nasıl dağıtıldığını fark eder. Terapist, adil bir paylaşım oluşturmanın sırf bir vazife paylaşımı değil, tıpkı vakitte duygusal bir yatırım olduğunu vurgular. Örneğin, partnerlerden birinin yemek hazırlarken oburunun çocukların ödevlerine yardım etmesi, alakanın bir grup olarak fonksiyon görmesini sağlar. Ayrıyeten, duygusal emeğin de eşit biçimde paylaşılması gerektiği belirtilir; bir partnerin daima takviye veren kişi rolünü üstlenmesi, uzun vadede tükenmişlik yaratabilir.
Araştırmalar, istikrarlı bir sorumluluk paylaşımı olan çiftlerin, hem kişisel memnunluklarının hem de ilişkisel tatminlerinin daha yüksek olduğunu göstermektedir. Terapi sürecinde geliştirilen bu istikrar, sadece günlük ömrü kolaylaştırmakla kalmaz, birebir vakitte partnerler ortasındaki bağı güçlendirir. Uzun vadede, çiftler hem ferdi gereksinimlerini karşılayabilir hem de ortak gayelerine ulaşabilir. Böylece, daha sağlam bir münasebet temeli oluşturulur ve birlikte hareket etmenin getirdiği ahenk artar.
